Twee gedichten: Gilles Boeuf

Gilles Boeuf (Parijs 1970) is de zoon van een Nederlandse moeder en een Frans-Russische vader. Hij studeerde filosofie in Leiden en Fotografie aan de Fotoacademie in Amsterdam. In 1998 debuteerde hij met Gedichten (Perdu). Dit debuut werd in 2002 gevolgd door In het groene licht (Meulenhoff). In 2006 verscheen zijn derde poëziebundel, Verte (BnM). Over de geschiedenis van zijn familie schreef Gilles Boeuf samen met zijn zus een kinderboek, verschenen in 2010, getiteld: De laatste prins (Witte uitgeverij, 2010).

*

Spoor

De man van het huis aan het spoor
loopt door het veld, er is
een spoor van het huis naar
de hut en een spoor van de
nachttrein langs het huis

De man volgt het spoor door het
bos, houthakkers hebben stapels
gemaakt en de jagershut kan
een schuilplaats zijn

Voor een dier, voor de man
van het huis zoals huizen zijn:

Slapen, opstaan, voedsel
Vuur met het water dat
schoonwast, van alles
ontdaan

’s Nachts is de trein de verte
die nadert, een ander huis
dat wacht en niet wacht

 

Zachtheid voor de gevallenen

We zagen rook vanaf het weiland

De heuvel, tegenover ons in een zachte waas,
kwam samen met de grijze rook en
de natte takken van de bomen

Wanneer we staan of liggen of de peren
uit het gras oprapen, de heuvel in
onze rug of voor onze ogen staat:

er is haast in dit verhaal tegenover
de heuvel, er is een geleide val
van de heuvel naar ons

Wij voelen dat in onze rug
bij het aanraken van het vochtige gras

Wanneer je gras plukt of de peer eet
die zich aanbiedt, steeds wijkt iets terug
maar zonder tranen