Verbouwingen III
‘Dat zullen we in een handomdraai voor u oplossen, m’neer,’ zei de aannemer van Fiksal, ‘en het zijn mijn zaken niet, maar als ik u was zou ik wat aan dat dak doen. Binnen een paar jaar zakt het in, als het nog zo lang gaat duren.’
Zijn vrouw riep van beneden dat zijn zoon aan de telefoon was. Hij zat in Portugal en wilde weten of hij zijn vader zou zien op het congres in Lissabon. Hij zou bij hem kunnen overnachten maar moest dan een luchtmatras meebrengen. Peter Maes liep de trappen af, gevolgd door de fluitende aannemer.
Tijdens de koffie bespraken ze de mogelijkheden.
‘U heeft een prachtige ruimte daarboven, volgestouwd met zaken die u waarschijnlijk nooit meer gebruikt, waar u het bestaan niet eens meer van af weet, zeg me als het niet waar is, ik ken dat soort plekken. Kijk het is toch jammer zo’n grote ruimte ongebruikt te laten, een prachtig uitzicht moet u hebben over de stad, een paar ramen en u heeft a room with a view, een droom voor iemand als u. U werkt toch veel thuis, neem ik aan? Ik zou niet twijfelen, dat dak moet er sowieso af, kunt u beter iets moois voor in de plaats zetten… uiteindelijk moet u het zo zien: voor een beetje extra geld heeft u er een appartementje bij.’
Ze hakten de knoop snel door: Peter Maes zou een werkkamer krijgen waar nu vergeten rommel stond. De aannemer van firma Fiksal had gelijk: het zou zonde zijn zo’n aanzienlijke ruimte onbenut te laten. Peter Maes trok een fles cava open en bestudeerde met zijn vrouw het plan dat de aannemer had geschetst: achter vier ramen met uitzicht op het park, en vooraan een groot raam waarin de torens van Gent ‘als op een schilderij’ gevangen zaten. Binnen een kleine maand ziet u de torens ‘als op een schilderij’, had de aannemer hen verzekerd.
De bouwaanvraag en de lening werden na een hele resem papierwerk uiteindelijk goedgekeurd en de firma Fiksal werd gebeld. Peter Maes zat aan zijn boek te werken toen twee mannen van Fiksal aanbelden.
‘’t Is voor de werkkamer boven,’ zei een van hen terwijl ze zichzelf binnenlieten.
Ze waren in de buurt en maakten graag van de gelegenheid gebruik om alles te komen opmeten en te fotograferen zodat er een nauwkeurige offerte kon worden opgemaakt. Koffie wilden ze niet, ze hadden nog drie andere klanten te bezoeken.
Toen ze weg waren, zette hij een bakje met wat aardappelen voor de kraai buiten, maar voor hij zich om kon draaien landde een vreemde kraai op het terras en deed zich tegoed aan het voedsel. Peter Maes had de neiging de vreemde kraai weg te jagen, maar liet hem begaan. Na enige aarzeling kwamen een paar meesjes op het bakje voer af. Het leek wel of twee van hen de kraai lastigvielen en hem zo van de aardappelen weghielden, terwijl een paar brutale soortgenoten zich op de rand van het bakje waagde. Pas nadat de vreemde kraai was weggevlogen, sprong de eenogige kraai het terras op en at hij samen met de meesjes de rest van de aardappelen op.
*
Vanaf 6 januari schrijft Bart Koubaa wekelijks een aflevering van zijn feuilleton Verbouwingen voor Revisor.nl. Dit is de derde aflevering, van tien.
