Fobie

Wat te doen? Ook maanden na de eerste protesten in de Verenigde Staten en overal ter wereld blijft de vraag relevant: wat volgt er na #blacklivesmatter? Aanwezig zijn, lezen, schrijven, een podium bieden, zo beginnen we. Literatuur maken van verontwaardiging. Vandaag doet Maureen Ghazal dat, met haar gedicht ‘Fobie’.

*

Voor Najwan Darwish die met oneindig veel stemmen papier vult

Alle holtes worden gecontroleerd
loze ruimte omcirkelt niets mag leeg
niets naar eigen inzicht ingevuld

in de baarmoeder stilaan groeien
wachten op het moment iets te worden en de wereld in te stromen
maar zelfs in een lichaam staande kunnen worden gehouden

je eerste hartenklop de aanleiding
voor een afgelegen bestaan

niet mogen ademen omdat je
niet voor de lucht hebt betaald
niet voor de lucht mogen betalen omdat je
niet geacht wordt te werken
omdat je niet de juiste papieren hebt
omdat je überhaupt geen papieren hebt
omdat je bent geboren in een omgeving
waarin je onzichtbaar gemaakt

soms vergeet je onderdeel te zijn
van een samenleving die in haar geheel wasemt
soms vergeet je dat ook jij daarin organisme

je wil leegte inademen
je wil iets worden dat ruimte inneemt
je wil ‘s nachts slapen en ‘s ochtends de zon zien opkomen
je wil in je eigen huis over je eigen grond lopen
en er zeker van zijn dat je daar de dag erna nog loopt
dus besluit je alsmaar te bewegen om niets kwijt te raken
om te voelen dat je een lichaam bent dat ter wereld kwam
om zich uit te strekken je zou graag zo nu en dan
willen rusten je hoofd op een schouder leggen horen dat je bestaat