Poëziereeks: Sytske Frederika van Koeveringe

In onze rubriek Poëziereeks plaatsen we meerdere gedichten van dezelfde dichter.
Deze week: Sytske Frederika van Koeveringe.

Zoekende verbinding

Ik zit vast met mijn ring aan het kant van mijn onderbroek

Mijn elleboog blijft achter de deurkruk haken

Ik zoek vier euro vijftig

Sms een vriendin dat mijn muntgeld op is

Haar man springt op de motor met zijn laatste drie euro veertig

(in die tussentijd staar ik voor me uit) (vraag ik me af of je onderbroek zegt of slip)

Na een tijdje verzamel ik de was en concludeer dat het vandaag geen wasdag is

(neem overigens wel de drie euro veertig van de man van mijn vriendin aan)

Het is nu wel erg lang twee uur

Staar naar mijn opengeklapte laptop, naar het waaiertje

zoekend naar verbinding met mijn buurmeisje

Denk tegelijkertijd aan de aanstekelijke lach van mijn buurmeisje

Tijdens het zetten van een koffie valt dat wat mijn lichaam aanraakt of dreigt aan te raken op de grond

(het vaatdoekje, een blik thee, een lepel, een deksel van een bakje, frustratie en een zucht)

10.

Op bed met koffie trek ik nog een (niet al te originele maar wel prangende) conclusie: dat het leven in principe door mag gaan als een tussentijd

11.

De witte muur vertelt me dat het vreemd is dat het denken aan de dood in al zijn facetten vaak als iets ernstigs wordt opgevat

12.

Dood gaan we allemaal

(zegt mijn witte muur)

13.

Beneden ligt een wasknijper, ik zoek naar de oorzaak

14.

Ik heb niets nodig maar ga toch naar supermarkt

(het heet toch niet voor niets super markt)

15.

Onderweg bedenk ik me dat als ik zou uitschrijven dat het leven een tussentijd is, en dit op wat voor manier dan ook wordt gepubliceerd er sowieso een recensent is die hierover gaat zeiken

16.

Ik loop voorbij twee vrouwen die een appel eten, langs muren waarop staat dat ik niets over recensenten mag schrijven

Ik zeg: maar wat als jezelf recensent bent

(van je eigen werk?)

Zijn we niet allemaal recensent van ons eigen leven?

Verderop staat er op de muur dat ik me niets moet aantrekken van wat een eventuele recensent gaat schrijven; Je staat hier los van.

Dát staat er: ‘Sytske, jij staat los van alles wat erover je tekst wordt geschreven of gezegd.’

18.

Ik zwaai met mijn tas heen en weer en in een zwaai zeg ik; Nou, dat weet ik nog net zo niet

In het luchtledige

19.

In een krantenkop van de daklozenkrant lees ik vluchtig dat ik op dit moment voorbij de kern van deze tekst loop

Ik bedank de verkoper en loop de supermarkt binnen

(ik denk hier niet na, pure focus)

20.

Thuis aangekomen donderen een blik bonen en een tros bananen uit mijn tas

Alsof ook zij me willen duidelijk maken dat dit precies niks is

Zo’n dag waarin je niets gedaan krijgt en er dus ook niets uit handen komt behalve dan dat wat zwaartekracht heeft

Herstellende

Existentiële vragen in en omtrent-

Ik heb het idee al mijn dromen al te hebben nagejaagd-

Er is geen zicht op eventuele ruimte

Om over licht en keuzes nog maar te zwijgen

Ik zeg tegen mijn behandelend arts dat het leven

niets anders is dan boodschappen doen-

huishoudelijke klusjes en een

bepaalde verantwoordelijkheid dragen

deze daadwerkelijk op je te nemen dagelijks

met je mee te tillen naast al die andere sores

taken die je doet jegens de mensen om je heen

ik zeg tegen haar: in principe sta ik op om de gordijnen te openen-

en ze tijdens de eerste schemering weer te sluiten

Ik Ander

Ik ontmoet Ander online

onschuldig via een online workshop

Ander mailt een kind

Ik mailt geen kind terug, überhaupt?!

Ander vindt zolang Ik baren kan

tsja dan, tsja-

moet hier nog iets aan toegevoegd worden!?

Ander typt in de nacht nog iets als; wees dankbaar

wees in godsnaam dankbaar dat je baren kunt

snap je niet dat het bijzonder is?

begrijp jij niet dat jij een wonder bent?

Ik leest fronst spuugt stampt vindt iets pas bijzonder

een wonder als het zeldzaam is

zijn dat alle anderen die Ikken baren?

Ander draait verdraait en draait tot de Ik Ander wordt

zonder van gedaante te verwisselen

Ik voelt zich schuldig tegenover de virtuele Ander

wat valt er te zeggen over Ikken die wel willen

maar niet kunnen? en wat dan over Ikken die geen hebben

maar wel commentaar uiten op anderen die wel hebben?

nemen Ikken een mini Ik omwille van bevestiging die toch

altijd van anderen komen?

Ander is zonder dat Ik het doorhad een x-aantal stappen verder:

Ander mailt een afbeelding van drie mensen

een foto van Ik Ander en een combinatie van de twee

in een Ander en of de Ik

Ik typt: dit is totaal absurd wat jij doet

Ander typt dat Ik niet opvliegend gedrag mag vertonen

dat iedere Ik; vrouw noch man een nageslacht wil

Ik vraagt rust, wil geen contact meer; dit ontspoort volledig

Ander draait verdraait en draait tot Ik op alle social

media de Ander moet blokkeren zodat de Ander

de boodschap ook begrijpt

Sytske Frederika van Koeveringe (1988) is beeldend kunstenaar en schrijver. Afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld academie in 2014, richting Beeld & Taal. Ze spaart alles in de vorm van een vis en momenteel vervangt ze Marja Pruis in De Groene Amsterdammer en is ze ineens columnist. Dit najaar verschijnt haar essaybundel: Vrouw doet dit, dat –