Bruiloft #1 - De Revisor

Drie nieuwe korte verhalen van Robin Kramer. Vandaag: ‘Bruiloft #1’.

Ze staat op een leeg strand. De oceaan ligt voor haar, ogenschijnlijk eindeloos, en als ze achterom kijkt ziet het zand er hetzelfde uit: geen duinen, geen paviljoenen, geen douches – niets. Ze heeft de handvatten van een vlieger over haar knokkels geschoven. Het bijna onzichtbare touw flikkert in het licht en als ze naar boven kijkt ziet ze het hoofd van haar aanstaande echtgenoot in de lucht zweven: kolossaal hangt hij aan het uiteinde van het touw, wapperend in de wind en zuigend aan haar spieren. A. probeert hem naar de grond te krijgen. Ze gaat op haar knieën zitten en trekt haar armen richting het zand. Maar meteen wordt ze weer omhoog getrokken, tot een staande positie. Op dat moment weet ze dat er twee mogelijkheden zijn: of ze laat zich mee omhoog voeren met het zwevende hoofd, of ze laat hem los om hem alleen achter de wolken te zien verdwijnen.

Na de bruiloft, in een motelletje dicht bij de feestlocatie, ritst haar echtgenoot haar bruidsjurk open. A. is bang dat hij niet alleen haar jurk, maar ook haar rug open ritst – dat haar ruggengraat en al dat vlees en weefsel nu aan hem ontbloot zullen worden. Dat hij álles kan zien. Terwijl hij dit doet, vertelt hij haar over een droom die hij heeft gehad. Hij zag haar op een strand staan, vanuit vogelperspectief. Er waren allemaal glinsterende lijnen die vanaf hem naar haar toe naar beneden leidden.
A. vraagt hoe het eindigde.
Je liet me los, zegt hij, en toch zakte ik naar beneden.