Platanen
In de poëziereeks Binnenin plaatsen we op donderdag een nieuw gedicht van een Nederlandse of internationale dichter.
Deze week: Ezra Hakze.
Platanen
Ik loop in mijn legeruniform door de stad, ik loop als een klok
zonder huid door de stad waar de mensen te laat komen
sirenes snijden door de nacht
waar ik me traag uitstrek
met mijn wortels hobbels in de straat. Forens me een weg
naar huis zoals de mensen ritselen door de straat
waar iedereen te laat is en metro’s haastig, wormachtig
de mensen reizen met hun treinen langs mijn zenuwbanen
of krioelen als een houtwormkever om mijn benen
auto’s en kevers: parasitaire stedelingen, het vreten aan mijn huid
Heb je mij nog gezien? In mijn camouflagekleren? En naakt,
zonder mijn blad en veren? Of langs de gracht, toen het regende?
De stad lag voor me als een slakkenhuis
de stad lag voor me als een opengebarsten cocon, ik wierp mijn vleugels uit
en zag mijn spiegelbeeld in de gracht, bekeek de wortels en de regen,
hoe de tijd van mijn takken in het water drupt
Over de dichter:
Ezra Hakze (1993) werkt als freelance tekstschrijver en redacteur voor
uitgeverijen en online media. In 2017 studeerde ze af op moderne Nederlandse
letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Naast journalistiek werk
schrijft ze essays, poëzie en korte verhalen, die onder meer gepubliceerd
werden op de website van De Groene Amsterdammer en dagblad Trouw.
