Huisje
In 1977 debuteerde Hedda Martens in ons tijdschrift, de eerste van tien bijdragen in de loop van onze geschiedenis. We publiceren nieuw werk van haar, vijf ‘Humeuren’, en hernemen haar vroegere verhalen. We openen met ‘Huisje’, een kleine idylle – precies wat je zoekt, al jaren.
*
Ongelooflijk wat mooi hier – deze landweg met hoge bermen, een strook gras in het midden en achter de sloot warempel een echt korenveld met papavers langszij, winde, iets geels ook, wat is het. Maar vooral daarginds, aan het eind: een eenzaam, vervallen boerenhuisje. Precies wat ze zoekt, al jaren. Eropaf, meteen, voeten verstrikt in het lange, natte gras en slierten kleefkruid. Het strodak is plukkig donkergrijs en er heeft zich een vlier in verankerd die bloeit in de warmte, je ruikt hem hier al. Overal bramen en brandnetels, een oude waterput met opnieuw een bloeiende vlierstruik en verderop Oost-Indische kers, een rek met vergeelde tuinbonen. Rechts een hokje zonder deur waar een wc-pot in staat met een reservoir erboven van gietijzer en kijk nou eens, aan de ketting een echt porseleinen trekker. Daarachter zo’n strooien hooibergdak, scheef op vier palen, er staat een kar onder met de dissels omhoog en ook een roestig fornuis en een ijskast. Wat doen die hier. Weg ermee straks, het allereerste dat weggaat. Tussen de brandnetels is een bakstenen paadje vrijgebleven tot aan de voordeur; daarnaast vlak boven de grond een bergluik, schuin, met een roestig hangslot. Benieuwd wat daaronder zit.
Dit is schitterend. Zo mooi, zo alleen, ze was al een tijdje op zoek maar dit zal het worden, zomaar bij toeval ontdekt. Wat een geluk. Ze loopt naar de voordeur van vaalgroen hout, links en rechts de meest stoffige ruiten ooit; met de zijkant van haar hand veegt ze een plekje schoon en een baan zonlicht schiet loodrecht naar binnen, het donker in. Valt op een rond tafeltje met een kanten kleed erover, een houten kast rechts en daarnaast, in een leunstoel met hoge kussens, een heel oude vrouw die nu traag haar hoofd opheft, de mond half open.
