2

In de poëziereeks Binnenin plaatsen we op donderdag een nieuw gedicht van een Nederlandse of internationale dichter.
Deze week: Vincent Van Meenen.

*

 

2

Mijn boot is leeg, de schipper leest haiku’s
aan het kanaal. De sluiswachter kijkt scheel.
Hij smeert ons in met afvalwater, slijm.

Het kan slechter. Ze maken nog geen zeep
van ons buikvet. Ik wil geen video’s
meer zien, ik wil je adem ruiken ’s nachts,
niet de walm van het collectief geheugen.
Waarheen moeten de bladeren ons dragen?

Verlaat het bed, verdrijf de droom. Genoeg
gelachen met geschiedenis. Sta op.
Ga aan de slag. Je wordt hier niet gedoogd.

 

 

Vincent Van Meenen (Haute-Vienne, 1989) is de prijswinnende auteur van drie Nederlandstalige romans, uitgegeven bij Nijgh en Van Ditmar. Hij heeft een tijdje theater gemaakt met vluchtelingen in Athene en doctoreert in het surrealisme aan de Universiteit Antwerpen.