Beschrijving
In speelgoed ontmoeten de kleine en de grote wereld elkaar. Mensen, dieren, auto’s en gebouwen bestaan er uit hetzelfde overzichtelijke materiaal. Kinderen bouwen er verhalen mee om de grote wereld beter te begrijpen of om ‘m even te laten verdwijnen. Als volwassene kijken we er met gemengde gevoelens naar. We zien ons spel en onze oude verhalen tegen een andere, veel complexere achtergrond. Missen de tijd waarin we minder wisten, waarin de nacht alleen iets was wat ‘s avonds je kamer binnenviel, en niet ook een metafoor kon zijn.
In deze Revisor veel verhalen, veel kleine wereld: bij Frank Heinen draait het om een grote knikker, bij Bregje Hofstede om een rat, en in de essays van Daan Stoffelsen en Nikki Dekker willen een Playmobilbootje en een pluizig, pratend bolletje veel meer dan hun afmeting betekenen. Leven en dood, troost en liefde, iets wat het grote zwarte gat kan vullen dat eenieder met zich meedraagt.
Want het donker, de grote wereld, de nacht – ze zijn nooit ver weg. Het is de wereld van Trump waarin Valeria Luiselli terugkeert, het is het blind worden van Baukje Zijlstra’s pyrotechnicus, het geluid van een aanrijding in slowmotion bij Eva Meijer.
En dan is er de poëzie die zich tussen de stoeptegels van het goedgelegde proza en essay heen drukt. Veel poëzie (‘We hebben wat goed te maken,’ werd er letterlijk tijdens de redactievergadering gezegd). En hoewel er in deze bouwsels evenmin aan de grote wereld kan worden ontkomen, wordt er ook gerend met het beeld van een slapende kat in gedachten, is alles mogelijk in de geurloze reclame op tv en wordt er in een koepel van nacht, gelukkig ook stil van verbazing naar de sterren gekeken.
Bernke Klein Zandvoort
